Oké ik geef het toe, ik ben geograaf en ik raak de weg kwijt. Ik waag me niet aan de 
discussie of dit wel of niet komt omdat ik vrouw ben, maar poeh, dit toegeven en hier opschrijven is niet makkelijk! Ik geloof dat ik routebeschrijvingen soms te letterlijk neem. Zoals de zeer uitgebreide beschrijving die ik laatst ontving naar het hoofdkantoor van Waternet. Dit ligt in een gebied in Amsterdam wat volop in ontwikkeling is. Zelfs in de parkeergarage reed ik nog braaf een extra rondje op zoek naar parkeerplaatsnummer ‘014’. Dit was dus slechts het reserveringsnummer…
In het veld werkte mijn ingebouwde antenne altijd feilloos. Waar ik in de jaren dat ik veldwerk deed ook was, verdwalen deed ik nooit. Maar zet me in stedelijk gebied en ik ben een regelrechte ramp. Als ik bijvoorbeeld ga shoppen in een stad dan loop ik steevast precies in de verkeerde richting een winkel weer uit. (…) In de stad staat mijn geografische antenne op ruis.
Jaren lang heb ik me verzet tegen het aanschaffen van navigatie in mijn auto. Ik vond dat ik als geograaf zèlf mijn weg moest kunnen vinden. In mijn tijd als hoofdredacteur van GIM International raakte ik op de hoogte van alle technologische snufjes op het gebied van navigatieapparatuur, mobiel-GIS en Location Based Services. Ik realiseerde me toen, dat ik als geograaf misschien juist nìet achter kon blijven. Toch hield ik in mijn hoofdredactioneel van mei 2009 nog een stevig pleidooi aan mijn lezerspubliek om toch alsjeblieft het gezonde verstand te blijven gebruiken boven het blind volgen van navigatieapparatuur (zie GIM).
Uiteindelijk is de navigatieapparatuur er toch gekomen in mijn auto. Ik ontdekte dat rondrijden in een voor mij vreemde stad een makkie werd.
Er was overigens nog een andere reden waarom ik de komst van een TomTom uitstelde. Dat was mijn gevoel dat ik dan routes zou gaan vergeten. Net zoals dat ik sinds de komst van de mobiele telefoon geen nieuw telefoonnummer meer uit mijn hoofd ken. Laatst las ik dat mijn gevoel nu wetenschappelijk bewezen is. De vraag wat voor invloed GPS heeft op ons natuurlijke vermogen om te navigeren heeft onderzoekers over de hele wereld aangegrepen. Het blijkt dat wanneer we gebruik maken van GPS, we ons minder herinneren over de plaatsen waar we komen. Ook doen we minder moeite om een mentale kaart te creëren in ons hoofd (zie Bostonglobe).
Neurowetenschappers waarschuwen ons nu dat we de bekwaamheid om mentale kaarten te creëren hierdoor niet moeten verleren. Dat is slecht voor onze cognitieve gezondheid. Een voordeel van het kunnen maken van mentale kaartjes is bijvoorbeeld dat je je spontaan en flexibel kunt bewegen van A naar B. Laat ik die woorden spontaan en flexibel nou net gelezen hebben in een referentie die ik op LinkedIn ontving naar aanleiding van mijn interviewreeks voor het Geoportaal van de Provincie Overijssel… Dat zit dus gelukkig wel goed!
Foto Met dank aan Atlas van de Belevingswereld. Na al die jaren nog steeds een bron van inspiratie.
