Ook al komt het soms niet onverwacht, rouw komt hard aan. En al ben je nog zo voorbereid en nog zo sterk, je moet één of meerdere stadia van rouw door, of je wilt of niet. In mijn geval gaat het ‘slechts’ om ontslag, maar je kunt natuurlijk ook rouwen om het verlies van een geliefde, ouders of kinderen, een huisdier, woning of wedstrijd, een echtscheiding of vriendschap, of wanneer jijzelf of een naaste ongeneeslijk ziek of gehandicapt is. Rouw kun je zien als het gevolg van een grote verandering waarbij je op hebt moeten geven waarvan je hebt gehouden, waarvan je gelukkig werd of wat je belangrijk vond. Hoe groter de verandering, hoe groter je verdriet.
Rouw is heel persoonlijk. Geen verlies is hetzelfde en ieder rouwproces verloopt anders. Er is geen tijdsspanne of vast patroon. Er zijn vele onderzoeken gedaan naar de verschillende fases van rouw, maar die zijn inmiddels redelijk achterhaald. Lange tijd dacht men dat er bij iedere rouwverwerking een aantal fasen onderscheiden konden worden. Men dacht ook dat iedere fase een duidelijk begin- en eindpunt had en dat er in elke fase vaste reacties voorkwamen. Sommige onderzoekers hebben per rouwproces drie fasen onderscheiden, anderen hebben er zelfs vijf of acht onderscheiden.
Maar of je nu fases of taken onderscheid, duidelijk is dat emoties zoals boosheid, schrikken, piekeren, verdriet, angst, eenzaamheid, leegte, jaloezie en ook opluchting de revue zullen passeren en dat ieder mens dit op zijn eigen manier en tempo beleeft en doorleeft. Vaak wordt tegen een rouwende gezegd dat hij of zij flink moet zijn, zichzelf bezig moet houden en vooral niet bij de pakken neer moet gaan zitten. Jammer eigenlijk, omdat het goed zou zijn om juist pas op de plaats te maken, om droefheid te voelen en, hoe moeilijk en pijnlijk ook, deze te doorleven. In vele andere culturen wordt rouw direct uitgeleefd, daar mag je je laten gaan! Maar hier houden we ons vaak in.
Ik heb met mezelf een periode van rouw afgesproken. Ik gaf mijzelf de afgelopen weken de ruimte om te voelen zonder oordeel. Ik doorleefde diverse emoties omdat ik mijn baan verloor. Het lukte mijn werkgever niet om voldoende werk voor mij te acquireren. Toch wil ik hen bedanken voor ruim 3 jaren collegialiteit. En ik zal er niet langer rouwig om zijn. Want net als ruim één miljoen Nederlanders ga ik van de nood een deugd maken en verder als Zelfstandig Professional.
